Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ


Παράταση υποχρεωτικής εργασίας στα 40 έτη.
Μείωση της βασικής σύνταξης.
Μείωση του βασικού μισθού.
Μείωση των αποζημιώσεων.
Περικοπή μισθών.
Απελευθέρωση των απολύσεων.
Κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας .
Εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες

Όπως έσκασε η φούσκα της ισχυρής ελλάδας των ολυμπιακών, του καταναλωτισμού και της ιδεολογίας της ατομικής ευδαιμονίας, έτσι έσκασε και η φούσκα της παραγωγής στο χώρο του θεάματος. Όλοι όσοι επένδυσαν στο θέαμα τα τελευταία 20 χρόνια ανοίγοντας την αγορά εργασίας, αποκομίζοντας κέρδη και υπερκέρδη, τώρα σιγά σιγά αποσύρονται  μετατρέποντας σε περιουσίες κλεμμένες υπερωρίες, μισθούς και ένσημα εργαζομένων. Όταν τα μεροκάματα, οι εισφορές και οι φόροι θα έχουν μειωθεί στο ελάχιστο ίσως να επενδύσουν πάλι στους ίδιους  ή σε άλλους τομείς.

Η ‘ίδια η φύση του καπιταλιστικού συστήματος αποκλείει στον εργαζόμενο τη διαμόρφωση της αγοράς εργασίας και της  ποιότητας των προϊόντων της.
Η μαζική παραγωγή πολιτιστικών σκουπιδιών (­­­διαφημιστικά-προπαγανδιστικά, κομματική προβολή, σαπουνόπερες και reality) αποσκοπούσε στο κέρδος και στην αναπαραγωγή καταναλωτικών προτύπων. Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία του θεάματος  δεν διαφέρουμε από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Τόσα χρόνια οι εργοδότες προσπαθούνε να περάσουν την λογική ότι είμαστε συνεργάτες  στις παραγωγές που κάνουνε. Οι «εικονικές» πτωχεύσεις εταιριών παραγωγής και οι στάσεις πληρωμών  κατέδειξαν ότι ούτε συνεργάτες, ούτε συμπαραγωγοί είμαστε.

Η ελληνική κυβέρνηση με πρόφαση την αποφυγή της εθνικής πτώχευσης, και τη μελλοντική ανάπτυξη θεσμοθετεί με τα νέα μέτρα τη σφαγή εργασιακών κεκτημένων, εξασφαλίζοντας  τα συμφέροντα των εργοδοτών.
Το σχέδιο εθνικής σωτηρίας χρειάζεται  «συνεργάτες» . Η κοινωνική συναίνεση δεν είναι όμως δεδομένη . Η εξαγγελία και η ταχύτητα επιβολής  των νέων μέτρων  προκαλεί οργή  χωρίς ακόμα  να έχουμε υποστεί το σύνολο των συνεπειών στη καθημερινότητα μας.  Η  κοινωνική νομιμοποίηση των μέτρων εξαρτάται από τους ταξικούς αγώνες  που  θα δοθούν  σε βάθος χρόνου στους δρόμους και στους εργασιακούς χώρους. ΄Όσοι δεν συναινούν, μέσω ΜΜΕ, κομμάτων, συνδικάτων,  δέχονται βίαιη κρατική καταστολή.
Η προσπάθεια συναίνεσης μέσω της προσδοκίας ότι η κρίση είναι εφήμερη και αναστρέψιμη στο υπάρχον σύστημα ακούγεται σαν ανέκδοτο.
Η επίπλαστη ευδαιμονία του 90 έχει καταρρεύσει γεννώντας την ανάγκη νέων απαντήσεων σε διαχρονικά ερωτήματα.

Ø      Το κέρδος πρέπει να ορίζει την εργασία μας;

Ø       Να λειτουργούμε με βάση το ατομικό ή το συλλογικό συμφέρον;



Ø      Μπορούμε να αποφασίζουμε τι παράγουμε πώς το παράγουμε και πώς αυτό διανέμεται ;

Ø      Μπορεί η διαφήμιση να καθορίζει την ποιότητα και την ποσότητα του «πολιτιστικού έργου» ;


Ø      \Θέλουμε διαχειριστές για τις ζωές μας ή να τις πάρουμε στα χέρια μας ;


Βρίσκουμε τους εαυτούς μας πέρα από συντεχνιακές και αντιπροσωπευτικές  λογικές οι οποίες απλά ανακυκλώνουν τα συμφέροντα των εταιριών παραγωγής και επαναπαύουν τους εργαζόμενους στο σκεπτικό ότι κάποιοι άλλοι θα αγωνιστούν για εμάς ερήμην μας.

Έμπρακτη αλληλεγγύη σε ανέργους και απολυμένους συναδέλφους.

Θέτουμε τους εαυτούς μας ανταγωνιστικά  προς τις υποτιθέμενες λύσεις για την έξοδο από τη κρίση, που θέλουν να προβάλουν τις «συνεργασίες» παραγώγών, καλλιτεχνών και τεχνικών.

Λύσεις γεννιούνται μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες, από συνελεύσεις, από μαζικές κινητοποιήσεις.

Συλλογικά, αντιεραρχικά, αυτοοργανομένα.

Να αντισταθούμε στη λεηλάτηση των δικαιωμάτων μας.
Να συγκρουστούμε με τη λογική της συναίνεσης.
Να επιτεθούμε με τα όνειρα μας.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Όχι στην απαξίωση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης Το ΜΟΥΝΤΙΑΛ «παίζεται» πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων

Κόντρα στην απαξίωση, κόντρα στο ξεπούλημα του αγώνα, κόντρα στις επιθυμιές των "από τα πάνω", οι "από τα κάτω" αντιδρούν και οργανώνονται μακριά από εργατοπατέρες και σκοπιμότητες.


Όχι στην απαξίωση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης  Το ΜΟΥΝΤΙΑΛ «παίζεται» πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων 
 
Βιώνουμε την επίθεση του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης ενάντια στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Χάνονται οι κατακτήσεις ενός αιώνα για όλους τους εργαζόμενους όπου και αν δουλεύουν, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα.

Και όλα αυτά για να μαζευτούν χρήματα από τους δικούς μας τους μισθούς, τις συντάξεις, και τις κοινωνικές ανάγκες, για να τα δώσει η κυβέρνηση στους τραπεζίτες, ντόπιους και ξένους.

Παρόμοια βιώνουμε την γενικευμένη επίθεση και στον χώρο του τύπου. Ισχυροί οικονομικοί παράγοντες ελέγχουν τη λειτουργία των ΜΜΕ. Επιβάλλουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα παντού: Απλήρωτη εργασία, δουλειά με το μπλοκάκι, απολύσεις.

Και ο χώρος της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης αντί να αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον μεσαίωνα,όπως και ο χώρος της Υγείας, της Παιδείας, και όλων των δημόσιων οργανισμών, απαξιώνεται και οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα. Επί σειρά ετών η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει γίνει βορά οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και αποτυγχάνει να εκπληρώσει τον σκοπό της απέναντι στην κοινωνία η οποία χρηματοδοτεί τακτικά την ΕΡΤ. Ξέρουμε όλοι μας για:
  • Συμβάσεις μαμούθ σε ημέτερους και διάφορα golden boys, που μπορούν να καλύψουν τους μισθούς δεκάδων αν όχι εκατοντάδων απλών εργαζόμενων.
  • Εξωφρενικές σπατάλες για δικαιώματα αθλητικών αγώνων,(ολυμπιακοί αγώνες, μουντιάλ) και θεάματα (Eurovision)
Και όλα αυτά γίνονται πάνω στην πλάτη των εργαζόμενων, με εικονικές εργολαβίες (μπλοκάκια), σύμφωνα με τις ορέξεις της κάθε κυβέρνησης και της κάθε διοίκησης. Έχουμε φτάσει στο σημείο να υπάρχουν στην δημόσια Ραδιοτηλεόραση τρεις κατηγορίες εργαζόμενων. Οι μόνιμοι συνάδελφοι, οι αορίστου χρόνου, που τέσσερα χρόνια μετά συνεχίζει η κυβέρνηση να μην αναγνωρίζει την προϋπηρεσία τους, και οι συμβασιούχοι συνάδελφοι. Με αυτήν την πολιτική το δικαίωμα της κοινωνίας για ενημέρωση και ψυχαγωγία απαξιώνεται καθημερινά.

Στις 30 Ιούνη λήγουν εκατοντάδες ατομικές συμβάσεις έργου στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και απολύονται σχεδόν 1000 συμβασιούχοι εργαζόμενοι.
 
Οι συμβασιούχοι της ΕΡΤ απεργούμε για 2η συνεχή εβδομάδα 
Κάποιοι, εκτιμώντας ότι θα ξανατρυπώσουν από τα παραθυράκια του Νομοσχέδιου Γερουλάνου, αρκούνται σε αβέβαιες υποσχέσεις και εναποθέτουν τη διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής εργασίας σε συνδικαλιστές-bloggers, που τόσο καιρό τώρα δεν έχουν δημοσιοποιήσει ούτε τα αιτήματά μας ούτε άνοιξαν τον αγώνα μας προς στην κοινωνία.

Εμείς, είτε συμβασιούχοι, είτε μόνιμοι εργαζόμενοι της δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης δηλώνουμε ότι :  
Το «διαίρει και βασίλευε» δεν θα περάσει ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ Καλύπτουμε ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
 
Απαιτούμε:
  • ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ Οι συμβάσεις έργου είναι σκλαβιά, ΟΧΙ άλλους εργαζόμενους όμηρους
  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας τώρα για όλους τους εργαζόμενους, να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία των αορίστου χρόνου, να καταργηθούν οι ειδικές συμβάσεις
  • ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
  • ΔΗΜΟΣΙΑ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΦΙΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΕΣ


Συμμετέχουμε:

ΣΤΗΝ 24ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ

Πρωτοβουλία Συμβασιούχων - Μόνιμων Ε.Ρ.Τ

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Ενημερωτικό σημείωμα ΕΤΕΚΤ-ΟΤ για τη συλλογική σύμβαση

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Στις 10 Ιουνίου 2010, πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ ΣΑΠΟΕ και ΕΤΕΚΤ-ΟΤ στα γραφεία της
ΕΤΕΚΤ προκειμένου να υπογραφεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του έτους 2010. Από πλευράς
ΣΑΠΟΕ παρέστησαν οι Βασίλης Κατσούφης (Πρόεδρος), Παναγιώτης Παπαχατζής (Υπεύθυνος Τομέα Κιν/φου) και Χριστίνα Πιγάκη (Νομικός Σύμβουλος) και από πλευράς ΕΤΕΚΤ οι Χάρης Κοντορουχάς (Πρόεδρος), Νίκος Σμαραγδής (Γεν. Γραμματέας), Χρήστος Αλεξανδρής (Β’ Γεν. Γραμματέας) και Μαργετίνα Στεφανάτου (Νομικός Σύμβουλος).
Κατά την τελευταία αυτή συνάντηση, διαπιστώθηκε πλήρης αντίθεση απόψεων σχετικά με
κεφαλαιώδη ζητήματα που αναφέρονται σε άρθρα της Σ.Σ.Ε., γεγονός που προκάλεσε τη διακοπή των
διαπραγματεύσεων.

Πιο συγκεκριμένα, ολόκληρο το χρονικό του αδιεξόδου έχει ως εξής: